Στις  αρχές των 80’s, όταν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές άρχισαν να μπαίνουν στα σπίτια μας, η «κομπιουτεροφοβία», ένα περίεργο είδος φοβίας, άρχισε κι αυτή παράλληλα να κάνει την εμφάνισή της. Αυτοί που έπασχαν απ’ αυτήν φοβία, που μας ακούγεται τόσο περίεργη σήμερα, είχαν όλα τα συμπτώματα που προκαλεί π.χ. το ύψος ή οι αράχνες σε κάποιους. Υπήρχαν περιπτώσεις ανθρώπων που φοβόνταν να αγγίξουν την οθόνη ή το πληκτρολόγιο, ενώ κάποιοι άλλοι ένιωθαν άβολα ακόμα και στο άκουσμα της λέξης «υπολογιστής». Μπορεί να φαίνεται αστείο σήμερα, αλλά πολλοί άνθρωποι εκείνη την περίοδο φοβόντουσαν ότι δεν αργεί η μέρα που ο άνθρωπος θα αντικατασταθεί απ’τις μηχανές και θα γίνει σκλάβος τους.

Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που οι άνθρωποι γέμιζαν με άγχος εξαιτίας ενός βήματος προόδου της τεχνολογίας. Για παράδειγμα, τις πρώτες ημέρες του τηλεφώνου, πολλοί αναρωτιόντουσαν αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτή η «αλλόκοτη» συσκευή για να επικοινωνήσει κανείς με τους νεκρούς.

Πριν από τρεις δεκαετίες ο φόβος για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές απασχολούσε συχνά τις εφημερίδες, τα περιοδικά αλλά και τους καθηγητές πανεπιστημίων, οι οποίοι εκπονούσαν την μία μελέτη μετά την άλλη.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, τον λόγο πήραν οι διαφημιστές προκειμένου να εξοικειώσουν τον κόσμο με αυτά τα «μηχανήματα του σατανά» και να τους κάνουν να πάψουν να τα φοβούνται.

Σε αυτό το γράφημα της Google φαίνεται ανάγλυφα η άνοδος και η πτώση της «κομπιουτεροφοβίας» με το πέρασμα των χρόνων.

Και κάπως έτσι άρχισαν να δίνονται διάφορες συμβουλές για το πως θα ξεπεραστούν αυτές οι φοβίες. Για παράδειγμα οι New York Times πρότειναν η βοήθεια να δίνεται μέσα απ’την τηλεόραση, μέσα δηλαδή από μία οθόνη όπου οι άνθρωποι ήταν ήδη εξοικειωμένοι.

«Αυτό που δεν καταλάβαιναν οι περισσότεροι την δεκαετία του ’80, ήταν ότι το να χρησιμοποιεί κάποιος έναν υπολογιστή ήταν σαν να χρησιμοποιεί μία τοστιέρα και όχι ένα μουσικό όργανο, όπως θα έπρεπε», έγραφε στο βιβλίο του «Information Payoff», ο Paul Strassmann.

Για να «χαλαρώσουν» τους ανθρώπους συνήθιζαν να τους λένε ότι αυτό που πάθαιναν ήταν απλώς μία φυσιολογική αντίδραση σε ένα αντικείμενο, με το οποίο δεν ήταν εξοικειωμένοι.

Η «κομπιουτεροφοβία» ξεπεράστηκε ουσιαστικά την δεκαετία του ’90, όταν και ήρθε κάτι άλλο για να την αντικαταστήσει : το «cyberspace» ή όπως επικράτησε να λέγεται σήμερα «ίντερνετ».