Όλοι οι άνθρωποι ονειρεύονται. Τα όνειρα αρχίζουν ακόμα και πριν γεννηθούμε και συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε για όλη μας τη ζωή, συνήθως δύο με πέντε φορές κάθε βράδυ. Όμως, ξεχνάμε σχεδόν όλα τα όνειρά μας. Τα όνειρα μπορούν να είναι φανταστικά, ευχάριστα, τρομακτικά ή μέτρια, όπως θα έχεις διαπιστώσει και ο ίδιος.
Οι επιστήμονες μας έχουν δείξει ότι ο ύπνος REM (όταν ονειρευόμαστε) συμβαίνει σ’ όλα τα ζώα που έχουν μελετηθεί μέχρι σήμερα και όταν ονειρευόμαστε, το σώμα μας εισέρχεται σε διαφορετική φυσική κατάσταση: Παραλύουμε και πολλά συστήματα του σώματός μας δουλεύουν διαφορετικά. Η αναπνοή και οι καρδιακοί παλμοί μας μπορεί να γίνουν ασταθείς.
Ο Μακρόβιος, ένας Ρωμαίος συγγραφέας, ο οποίος έζησε τον 5ο αιώνα, χώρισε τα όνειρα σε 5 κατηγορίες. Ο συγκεκριμένος διαχωρισμός των ονείρων χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα από πολλούς αναλυτές:
Somnium
Ένα αινιγματικό μυστήριο όνειρο που απαιτεί ερμηνεία.
Visio
Ένα προφητικό όραμα που προβλέπει κάτι που θα γίνει μελλοντικά στην πραγματικότητα.
Oraculum
Ένα προφητικό όνειρο στο οποίο ένα άτομο εξουσίας παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Insomnium
Ένας εφιάλτης ή ένα ενοχλητικό όνειρο που προκαλείται από μια παθολογική κατάσταση.
Visum
Ένας εφιάλτης που περιλαμβάνει εμφανίσεις και επαφή με υπερφυσικά όντα. Σκέψου τα ταξίδια του Scrooge στο παρελθόν!
Σημειώνεται πως οι άνθρωποι λίγο πριν πεθάνουν έχουν όνειρα και οράματα που έχουν γίνει πρόσφατα θέματα επιστημονικής έρευνας.
Σχετικά με την ερμηνεία των ονείρων έχουν ασχοληθεί αρκετοί ψυχαναλυτές, με κυριότερους τον Sigmund Freud και τον Carl Jung. Ο Freud άρχισε να ασχολείται με την ανάλυση των ονείρων καθώς πίστευε ότι κάθε ανθρώπινη πράξη, αντίδραση δεν συμβαίνει τυχαία αλλά υποκινείται ως ένα βαθμό από το υποσυνείδητο. Ο Freud επίσης υποστήριζε πως το υποσυνείδητο χρησιμοποιεί μία συμβολική γλώσσα για να εκφραστεί.
O Jung παράλληλα με τον δάσκαλό του υποστήριζε και αυτός την ύπαρξη του υποσυνείδητου, όμως, αντίθετα του έδινε μια πιο πνευματική μορφή. Τα όνειρα δεν πρέπει να λαμβάνονται ως τα πραγματικά αισθήματα του συνειδητού μυαλού αλλά ως ένα “παράθυρο” στο υποσυνείδητο, προσφέροντας προτεινόμενες λύσεις για ένα πρόβλημα του συνειδητού κόσμου του ατόμου.