H επιδημία που έπληξε την Αθήνα τον 5ο αιώνα π.Χ. ήταν η πανώλη,από την ανακάλυψη ότι το βακτήριο της ασθένειας καταδιώκει την ανθρωπότητα εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Μέχρι σήμερα, οι αρχαιότερες ενδείξεις πανώλης μπορούσαν να τοποθετηθούν στο 540 μ.Χ. στη Γερμανία, τονίζει διεθνής ομάδα ερευνητών στην έγκριτη επιθεώρηση Cell.
Η νέα μελέτη ανακαλύπτει γενετικό υλικό του βακτηρίου «Yersinia pestis» σε σκελετούς που βρέθηκαν σε μαζικούς τάφους στη Ρωσία και μπορούν να τοποθετηθούν χρονολογικά στις αρχές της τρίτης χιλιετίας π.Χ., στην αρχή της Εποχής του Χαλκού.
Γενετικό υλικό του βακτηρίου βρέθηκε σε επτά από τους 101 σκελετούς που εξετάστηκαν από τρεις διαφορετικές τοποθεσίες: τρεις στη Ρωσία, ένα στην Εσθονία και ένα στην Αρμενία.
Η πανώλη διαφαίνεται ότι είχε εξαπλωθεί εκτός της Ευρώπης και την Ασία. Να αναφέρουμε ότι οι γενετικές αναλύσεις έδειξαν ότι μέχρι την πρώτη χιλιετία π.Χ., το βακτήριο δεν διέθετε δύο βασικές μεταλλάξεις, οι οποίες του επιτρέπουν σήμερα να μεταδίδεται με τους ψύλλους και να προκαλεί τη γνωστή «βουβωνική πανώλη».
Η πρώτη μετάλλαξη καθιστά δυνατή την επιβίωση του μικρόβιου στο έντερο του ψύλλου και σταδιακά να το αποφράσσει. Οι πεινασμένοι ψύλλοι αρχίζουν με αυτό τον τρόπο να δαγκώνουν ό,τι βρουν μπροστά τους, μεταδίδοντας το βακτήριο σε νέα θύματα.
Οι ψύλλοι των αρουραίων θεωρείται ούτως ή άλλως ότι ήταν αιτία της επιδημίας «Μαύρου Θανάτου» τον 14ο αιώνα, το οποίο εκτιμάται ότι εξόντωσε έως και το 60% του ευρωπαϊκού πληθυσμού, πάνω από 75 εκατομμύρια ανθρώπους.
Ήταν μια επιδημία βουβωνικής πανώλης, στην οποία το Yersinia pestis προσβάλλει το λεμφικό σύστημα και προκαλεί επώδυνα εξογκώματα γεμάτα πύον στη βουβωνική χώρα.
Το πιθανότερο είναι ότι την Εποχή του Χαλκού η πανώλη μεταδιδόταν άμεσα μεταξύ ανθρώπων μέσω σταγονιδίων στον αέρα.
Η ασθένεια προκαλούσε εκτεταμένες επιδημίες που υπάρχει πιθανότητα να προκάλεσαν μαζικές μεταναστεύσεις από τη Ρωσία προς την Ευρώπη την τρίτη χιλιετία π.Χ.
