Αυτό το απόγευμα το βαφτίζουμε “Ωδή στη Λίτσα Διαμάντη” και επειδή δεν θέλουμε να σκάσουμε (κυριολεκτικά, που έχει 220 βαθμούς Κελσίου, λες και ψήνουμε μελιτζάνες παπουτσάκια και μεταφορικά, που δεν είμαστε διακοπές), παίρνουμε τα καρώ τα τραπεζομάντηλα, παίρνουμε θερμός με παγάκια και φρέσκια λεμονάδα και αράζουμε στο γκαζόν του Εθνικού Κήπου! Γιατί θέλουμε και γιατί μπορούμε!
