Οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας είναι σε τεντωμένο σκοινί έπειτα από την απόφαση του ΣτΕ να δώσει άσυλο σε έναν από τους 8 Τούρκους αξιωματικούς.
Εντείνονται οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας ύστερα από την χορήγηση ασύλου σε έναν από τους 8 Τούρκους αξιωματικούς από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Με δήλωση που έκανε ο Ομέρ Τσελίκ γίνεται ξεκάθαρο ότι επιτίθεται η Τουρκία εναντίον του Συμβουλίου της Επικράτειας, έπειτα από την απόφαση αυτή.
Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), Ομέρ Τσελίκ : «Το Ανώτατο Δικαστήριο στην Ελλάδα αποφάσισε να παρέχει άσυλο σε αυτούς που κατέφυγαν στη χώρα μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Είναι μία σκανδαλώδης απόφαση που προστατεύει τους εχθρούς της Τουρκίας».
Οι οκτώ αξιωματικοί βρίσκονται υπό το καθεστώς της «φυλασσόμενης ελευθερίας». Μάλιστα σε τρεις από αυτούς έχει αναγνωριστεί η ιδιότητα του πρόσφυγα.
Ο Οζκαϊνάκτσι είναι ο πρώτος από αυτός που θα λάβει ταξιδιωτικά έγγραφα, όταν η Ελληνική Πολιτεία το αποφασίσει. Ωστόσο, θα μπορεί να αξιοποιήσει αυτά τα έγγραφα μόνο σε περίπτωση που θα τον δεκτεί κάποια άλλη χώρα. Η συγκεκριμένη απόφαση αφορά μόνο αυτόν τον αξιωματικό, οι υπόλοιποι εφτά θα πρέπει να περιμένουν το ΣτΕ να λάβει τις αντίστοιχες αποφάσεις που να αφορούν το άτομό τους.
Με βάση αυτή την απόφαση (1694/18) λύνονται πιλοτικά όλα τα νομικά θέματα της υπόθεσης των Τούρκων αξιωματικών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι “δικαιώνονται” αυτόματα και οι υπόλοιποι εφτά. Η συγκεκριμένη απόφαση πάρθηκε με βάση τα πραγματικά περιστατικά που εξετάστηκαν για τον Οζκαϊνάκτσι.
Η Ολομέλεια κινήθηκε με βάση το ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για ανάμειξη του συγκεκριμένου αξιωματικού στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016 και στο ότι ο ίδιος άνηκε στο κίνημα των Γκιουλενιστών.
Μάλιστα, μέσα στην απόφαση γίνεται αναφορά στους ισχυρισμούς του ότι διέπεται από τις αρχές του Δυτικού Πολιτισμού και ότι ανήκει στο κόμμα των Κεμαλιστών. Με απλά λόγια, έγινε αποδεκτός ο ισχυρισμός του πως δεν άνηκε στο κόμμα του Γκιουλεν «γιατί και αυτό ( εκτός από τον Ερντογάν) αποσκοπεί στην ισλαμοποίηση της Τουρκίας».
Μέσα στην πολυσέλιδη απόφαση γίνεται επίκληση και στην συνθήκη της Γενεύης. Μέσα σε αυτή την συνθήκη για να υπάρχει δικαιολογημένος φόβος ότι θα διωχθεί ο αιτών άσυλο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις δεν είναι ανάγκη να τις εκδηλώνει εκείνος ρητά αλλά χρειάζεται μόνο να του τις καταλογίζει ο φορέας της δίωξης. Εν προκειμένω η τουρκική κυβέρνηση.
Η απόφαση της επιτροπής ασύλου (που του χορηγεί άσυλο) είναι επαρκώς αιτιολογημένη καθώς υφίσταται ο απαραίτητος αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ του δικαιολογημένου φόβου διώξεως του παρεμβαίνοντος ( Τούρκου πιλότου) στην χώρα καταγωγής του και των αποδιδόμενων σε αυτόν από το τουρκικό Κράτος πολιτικών πεποιθήσεων
Επίσης μέσα στην απόφαση αναφέρεται και πως: «Από κανένα αξιόπιστο αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε ότι ο Τούρκος αξιωματικός υπήρξε μέλος της Φετουλαχιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης στην οποία η Τουρκική κυβέρνηση αποδίδει τον σχεδιασμό και την διάπραξη του πραξικοπήματος ή εν πάσει περιπτώσει γνώριζε την οργάνωσή του».
